Znów.

Wreszcie gdzieś znów mogę być całkowicie szczera. Mogę nie bać się, nie krępować, być i czuć się sobą. Nie zwarzać na to co będzie, gdy otworze się. Po raz kolejny...

Moje wybory... Moje decyzje? A jednak wpływ mam na tak niewiele...

Muszę oswoić się z sobą i ze swoimi myślami. Z tym, że czas aby ujrzały one światło dzienne, i to nie tylko tu. W moim wirtualnym życiu. Muszę zadbać o to w rzeczywistości, bo nie trzeba się bać. Trzeba wierzyć, mocno wierzyć... Już wiem, że wiara czybi cuda. Doświadczyłam tego na sobie nie raz i wiem, że wiele jeszcze przedemną jeśli tylko będe tego chciała. Strach chce zabić mnie, lecz będę szybsza i to ja go zaskoczę...